"Anti-'we vieren dit moeilijke thema' dagen' - Maar vandaag had ik het nodig."

Ik heb een hekel aan dagen met een speciale betekenis. Ik ben anti- 'we vieren dit moeilijke thema dagen. Vooral als ik mezelf aangesproken voel.

Maar vandaag had ik het nodig.

---

6 oktober. World Cerebral Palsy Day.

Oh fuck, vandaag staan we weer allemaal eens extra in de belangstelling en worden we bejubeld in hoe sterk en fantastisch we wel niet zijn.

.

'Welk voorbeeld we wel niet zijn voor anderen en dat we nog veel gaan bereiken zo. '

Ja ok, bedankt en nu mag je stoppen, denk ik dan.

Het is niet nodig om telkens als je mij of een van mijn 'cp vrienden' ziet, hetzelfde te herhalen, dat weten wij ook wel.

We hebben allemaal een ander verhaal, een ander begin met andere tussenstops, maar we willen allemaal hetzelfde: zoveel mogelijk doen waar we goesting in hebben, om de manier die wij voor ogen hebben. Net zoals jullie.

En ja, het kost moeite, ja het is misschien straf. So be it, wij zijn niet anders gewoon.

Dus ja, jullie plaat blijft soms hangen.

Is dat erg? Nee, ik vind het mooi, dat ik en wij anderen kunnen inspireren.

Maar ik wil vooral ook eens een dag trots kunnen zijn op mezelf in plaats dat de mensen rondom mij, dat zijn op mij.

Ik wil op World CP day centraal staan en trots kunnen zijn om wie ik ben, met of zonder kay-walker.

Trots zijn om wat ik doe, als persoon, op waar ik al sta en waar ik nog wil geraken.

Ik, die normaal anti zo'n dagen ben, had het vandaag nodig.

Zonder bejubelende woorden van een ander.

Gewoon, kijkend naar mezelf.

En ik ben al helemaal niet de persoon, die op zo'n dag een hele rede zou afsteken over dat cp verhaal.

Maar vandaag had ik die dag nodig en het was knap lastig, geloof me.

Dat wou ik gewoon even kort delen, zonder serenade.

x