"Later word ik juffrouw"

We moeten een jaar of zeven geweest zijn, toen iemand ons vroeg: ‘Wat wil je later worden?’

‘Later word ik juffrouw’ een toen nog onbewust antwoord, want leerkracht, zijn we uiteindelijk niet geworden. Maar na de PANO-reportage van afgelopen woensdag over inclusief onderwijs, weet ik het bewust zeker: later word ik juffrouw en liefst nog minister van inclusiviteit als dat ooit zou bestaan.

We nemen je even mee:

Je een uur ergeren aan de woorden van iemand anders? Ja, het kan. En dat is ook de reden dat we het eens even allemaal moesten laten bezinken.

De PANO-reportage legt pijnlijk bloot wat waarheid is in België.

Inclusie bestaat amper in België. ‘Echt? Wij als bedrijf of school zijn nochtans inclusief’.

Ben je echt inclusief als je zegt:

• ‘Wij kunnen kinderen en leerkrachten niet verplichten om iemand te helpen met een boekentas’

• ‘Als we een nieuw kind, die blind is moeten ontvangen, terwijl die hier onbekend is, dan zijn wij daar niet de gespecialiseerde school voor’

• 'Dat je school vol zit als een ouder zijn kind met het syndroom van down wil inschrijven? Terwijl er eigenlijk wel plaats is?

We kunnen zo nog wel even doorgaan, over uitspraken waar we boos van worden.

En het is niet dat inclusief onderwijs niet werkt. In Portugal is het de normaalste zaak van de wereld en ook in ons land zijn er scholen die er echt voor openstaan.

‘Wij zijn klaar voor de wereld maar de wereld is niet klaar om ons toe te laten’

Men zegt vaak dat het goed zou zijn als iemand die de feiten meemaakt, in het beleid zou stappen.

Alleen denken wij, als het inclusief onderwijs blijft lopen zoals het nu loopt, niemand ooit de kans krijgt op tot in het beleid te geraken.

‘Wij zijn klaar voor de wereld maar de wereld is niet klaar om ons toe te laten’ en Babbe, aan het woord in PANO, heeft gelijk.

En begrijp ons niet verkeerd, we zijn pro inclusief onderwijs en zeker niet elk verhaal loopt slecht. Alleen moeten we in België kritischer kijken naar hoe we over het onderwijs en inclusiviteit denken. Want er is nog een hele lange weg te gaan.

Later word ik juffrouw, omdat elk kind een kans verdient om te worden wat die wil.

En aan alle mensen die werken in het (buitengewoon) onderwijs of die een hart hebben voor inclusiviteit. Je bent goed bezig!

‘Als we een inclusieve wereld willen, moeten we leerlingen opvoeden die inclusie gewoon zijn’.

Woorden uit de pen van Lieze Platevoet & Georges Vermast

Foto's: pano