"Een wortel die je wordt voorgehouden maar je krijgt hem niet"

Het is een kwestie van: ‘Willen wij investeren in mensen met een beperking ja of nee?’ ‘In België is die heel moeilijk.’

Oprecht? Ik was even van mijn melk toen ik die stelling gisteren hoorde…

Ik deed er dan ook even over om mijn woorden te vinden. Zijn wij hier in België echt niet inclusief?

We zijn tenslotte al 2021, dus je zou denken, ze boeken traag maar zeker vooruitgang. Die hoop steek ik dan na gisteren, ook weer even weg. En je kunt zeggen wat je wilt maar we zijn er nog lang niet, we zijn er nooit geweest en op die manier gaan we er ook nooit geraken. Ik kan honderd en een dingen opnoemen waarbij de Belgische politiek dringend eens door elkaar moet worden geschud.

Zal ik beginnen? We zijn een kost, OV geraakt maar niet aangepast, eveneens de belangrijke gebouwen én de budgetten worden helemaal niet verdeeld. Ik kan wel nog even doorgaan zo, maar ik zal het je uitleggen.

Naar mijn weten zijn ‘wij’ want ja, nu noem ik het even een community, geen last. We gaan allemaal naar school om er het beste van te maken, ons nuttig te voelen en iets moois van het leven te maken, in welke vorm dan ook.Hoe kunnen politiekers die niet in onze schoenen staan dan zeggen, dat we een last zijn en niet kunnen bijdragen aan de maatschappij? Zij vertegenwoordigen de maatschappij maar hebben zich nog nooit in onze schoenen gesteld.

En ik weet dat velen van ons begonnen zijn aan studies, om nadien een carrière uit te bouwen. Dus ook wij willen werken en bijdragen aan de maatschappij en dat kunnen we, alleen wordt het niet toegelaten.Een zorgbudget is noodzakelijk om iets van je leven te kunnen maken, elke persoon wil zelfstandig zijn en vooruit kijken.

Dat we vaak meer dan 17 jaar moeten wachten op een persoonsvolgendbudget en dat daar, geen vragen bij worden gesteld vind ik niet ok.

Wat ik nog triester vind?

We worden gezien als de grote kost maar hebben evenveel capaciteiten als iemand zonder beperking. En ja, we hebben misschien meer zorg nodig maar het overgrote deel van de tijd kunnen we een meerwaarde zijn voor de maatschappij. Ikzelf heb 17 jaar lang enkel op de hulp van familie en vrienden kunnen rekenen, want ook ik kreeg elk jaar een brief dat ik recht had op budget maar, ‘alleen nu nog niet’.Eddy zegt het goed: ‘Zoals een wortel die ons voorgehouden wordt, maar je krijgt hem niet’.

Ik geef toe, zonder dat budget en de hulp van mijn vrienden en familie stond ik niet waar ik nu sta en kan ik niet bouwen aan de toekomst die ik wil. Maar dat ontdoet niets aan onze capaciteiten toch?

Het wordt dringend tijd.

Dringend tijd dat de stelling: Willen wij investeren in mensen met een beperking ja of nee?’, niet meer negatief beantwoord wordt. Dringend tijd, dat we van een kost naar een meerwaarde en een deel van het leven gaan. Het lukt in vele andere landen, waarom hier dan nog steeds niet?

Wij, de community kennen onze capaciteiten al. Nu nog diegene die die capaciteiten moeten bevestigen met een drastische verandering.

Ik wilde nooit een voorvechter zijn van onze rechten, maar dit is wel iets wat ik niet wou laten liggen.

Zo dit was het, ik denk dat je me wel snapt.

https://vrtnws.be/p.vLpnyVQMp

- 11 juni 2021-